İzmir’deki zelzelede oğlunu ve kayınvalidesini kaybetti
Seher Alp
4 min read
İzmir’in Seferihisar ilçesi açıklarında 30 Ekim 2020’de meydana gelen 6.6 büyüklüğündeki sarsıntının üzerinden 2 yıl geçti.
Onlarca binanın yıkılıp hasar gördüğü sarsıntıda 117 kişi hayatını kaybetti, çok sayıda kişi de yaralandı. Deprem nedeniyle yakınlarını yitiren acılı vatandaşlardan biri de bir restoranda garsonluk yapan Sabri Karael oldu.
Karael, sarsıntının olduğu gün ilkokul birinci sınıf öğrencisi oğlu Baran’ın saat 15.00’teki randevusu için İstek Beyefendi Apartmanı’na birinci kattaki dişçiye kayınvalidesi Belgin Özcan ile birlikte gitti. Karael’e pandemi nedeniyle bir kişinin refakatçi olması gerektiği söylenince dışarıya çıkıp, beklemeye başladı.
Oğlu ve kayınvalidesi enkazda kaldı
Bu sırada meydana gelen sarsıntıda Karael’in oğlu Baran ve kayınvalidesi Özcan, yıkılan binanın enkazı altında kaldı. Arama kurtarma gruplarının çalışmaları sürerken, Baran Karael ile anneannesi Özcan’ın cansız vücutları çıkarıldı. 5 gün boyunca yakınlarını bekleyen Karael ailesi, aldıkları acı haberle sarsıldı.
Anneanne ve torunu defnedildi
Belgin Özcan ve torunu Mahmut Baran Karael’in yakınları tarafından alınan cenazeleri, memleketleri Aydın’ın Nazilli ilçesine götürüldü. Anneanne ve torunu, Eğriboyun Mezarlığı’nda toprağa verildi.
“O günün acısı tanım edilemez”
Kayıpları nedeniyle çok sıkıntı günler geçirdiklerini lisana getiren Sabri Karael, “Öncelikle o günün acısı tanım edilemez. Allah kimsenin başına bu türlü bir acı vermesin. O gün Baran’ın diş randevusu vardı. Ben, kayınvalidem ve oğlum dişçiye gittik. Daima birlikte üst çıktık. Pandemi nedeniyle birden fazla refakatçı bulunmaması istendi. Bu nedenle ben dışarı çıktım. Bu sırada sarsıntılar başladı. Caddedeki dükkanlardan insanların dışarı kaçıştığını gördüm. Dişçiden de dışarıya hekimler çıkmıştı. Ben yanlarına koştum. Binaya girmeyi düşündüm. Bu sırada apartman çöktü. Molozlar bana da isabet etti. Çok büyük toz bulutu yükseldi” dedi.
“Dünyam yıkıldı. Vakit geriye döner mi? diye düşündü”
Depremden çabucak sonra çaresiz hissettiğini belirten Karael, şunları söyledi:
“Dünyam yıkıldı. ‘Zaman geriye döner mi?’ diye düşündüm. Çocuğumun diş tedavisinden sonra yanıma gelmesini beklerken, ortaya çıkan enkazı görünce dünyam karardı. Dizlerimin üstüne çöktüm. Allah’ım dedim. İyisi neyse o olsun. Onu sen verdin, almak istersen de takdir senin dedim. Devasa bir enkaz vardı. Elimden geldiğince moloz ve taş yığınlarını kaldırmak isterdim.
“Umutlu bekleyişimiz 5 gün sürdü”
Yardımın gelmesi de biraz vakit aldı. ‘Aynı gün çıkarlar mı?’ diye büyük bir umudum vardı. Diş kliniğinde çalışan bir işçi ile görüştüm. Bana ‘Biz kaçarken çabucak arkamızdalardı’ dedi. İçeriyi az çok bildiğim için kendimce hesap yaptım. Zelzeleye şurada yakalanmışlardır, açık alana gelmişler, tahminen kurtulmuşlardır diye umutlandım. Umutlu bekleyişimiz 5 gün sürdü.”
“Hastane odasında beklerken morga gitmem söylendi”
Yakınlarının 5 gün sonra çıkarıldığında hala yaşadıklarına dair umudu olduğunu lisana getiren Karael, “Bize ‘Sizinkiler çıktı dendi’ Öldüklerini bilmiyorduk. Ege Üniversitesi’ne gitmemiz gerektiği söylendi. Hastane odasında beklerken, morga gitmem gerektiği söylendi. Morga girdik. Anlatması bile çok güç.
“Evladımı morgda gördüm, dünyam karardı”
Evlat acısını anlatamam. Evladımı morgda gördüm, dünyam karardı. Bana sarılan evladımı ve kayınvalidemi orada görmek çok güç. ‘Ya sabır’ dedim. Sıkıntı süreç. Her gün bizim için sıkıntı geçiyor. Daima birinci günkü üzere acı yaşıyoruz. Gece uykularım kaçıyor. Gece uyurken yataktan sıçrıyorum. Güya binalar üstüme yıkılıyormuş üzere geliyor. Bilhassa evladımı toprağa verdiğim birinci gün çok güç geçti. Meskene geldik. Vakit durmuş üzereydi. Ne yapacağımı şaşırdım” diye konuştu.
“Umut’a Baran diye sesleniyoruz”
Depremden sonra ‘Umut Bilgin’ ismini verdikleri çocuklarının dünyaya geldiğini belirten Sabri Karael, “Şu an 9 aylık. Allah bahtını açık etsin. Allah kimseye de evlat acısı yaşatmasın. İsmini ‘Umut’ koyduk. İnşallah umudumuz olur. Evlat farklı. Hiçbir evlat başkasının yerini tutamaz. Bunu anne-babalar çok yeterli bilir. Evlatların hepsi kıymetlidir. Bazen boşluğuma geliyor. Umut’a, ‘Baran’ diye sesleniyorum. Eşim duygulanıyor. Umut dünyaya geldi. Çok şükür diyorum. Allah gönlümüze nazaran verdi. Düzgün ki doğdu Umut paşam. Bir nebze de olsa varlığı, yüreğimize su serpti.
“Allah devletimize milletimize zeval vermesin”
Sarsıntıdan çabucak sonra telefonlar geliyor, birçok kişi başsağlığı dileklerini iletiyordu. Sonra yalnız kaldık. Allah devletimize milletimize zeval vermesin. O gün yardım kuruluşları insanlara yardımcı olmaya çalışıyordu. Yardımcı olmak isteyen birçok vatandaş da oradaydı. Lakin sonrası için bir kuruluş olsa ve insanları ziyaret edip yalnız bırakmasa çok hoş olurdu” sözlerini kullandı.
